Bir insanın, istediğinde neler yapabileceğini kanıtlamak için nefes alıyorum. Bir kadın olarak başımıza gelecek en kötü şeylerden biriyle tam 25 yıl yaşadım. Ne durmayı, ne kontrol altına alabilmeyi başardım. Fakat öyle bir an geldi ki gerçekten yapabileceğime inandım. Nihayetinde bugün gülümseyerek aynaya bakabiliyor, sevgilimin kollarında dans edebiliyorsam inancımla kazandım.
İÇERİK ÖZETİ
Kilolu Bir Çocukluk Geçirmenin Zorlukları
Her zaman kilolu bir çocuk oldum. Çocuk aklıyla bu durumdan asla rahatsızlık duymadım. Çünkü hemen herkesin dilinde tatlı sözcüğü vardı. Çok sevildiğime inandım. Kıvır kıvır saçlarım elma gibi yanaklarımla aynaya her baktığımda kendimi güzel bulurdum.
İlginizi Çekebilir: 1 Ayda 15 Kilo Nasıl Verilir?
Annem her yemek yediğimde ikaz ederdi, asla anlamazdım. Bazı günler, saatlerce yemek masasından kalkamazdım. Ağlayarak daha çok yemek istediğimi haykırdığım günleri hatırlıyorum. Bu süreçte en büyük düşmanım annem olmuştu. Onu o kadar geç anladım ki.
İlköğretimde kilolu bir çocuk olmanın sevimli yönlerini tatmıştım. Sanırım lisede de böyle olacağına inanmışım ki ilk şokla karşılaştığımda, gerçekler yavaş yavaş yüzüme vurmaya başladı.
Beden eğitimi dersinde herkese eşofmanlar dağıtıldı. Beden hocamın yanına sessizce gidip en büyük bedeni istedim. Ne yazık ki tüm kızlar, aynı giyinme salonunu kullanıyorduk. Üzerimi giydim fakat eşofman altını, diz kapağımdan yukarıya bile çekemedim. Arkadaşlarım sessiz sessiz birbirini dürtüyor aralarında gülüşüyorlardı. Kimisi susuyor kimisi de yanımda gülerek geçip gidiyordu. En sonunda odada yalnız kalmıştım. Ne yapacağıma karar veremeden öylece oturuyordum. Hatırlıyorum kilolu olma gerçeğine ilk kez o zaman rastladım.
Kilo Vermeye Nereden Başlamalıyım Bilmiyordum
İlk kez diyet yapmaya lise yıllarımda başladım. Kelimenin sözcük anlamından başka bir bilgim yoktu. Doğrusunu yanlışını bilmeden, kendimi defalarca açlıktan ağlarken buldum. İnanılmaz yorgun ve bıkmış hissediyordum. Her seferinde yeniden başlıyor ama asla istediğim noktaya gelemiyordum. Verebildiğim en fazla 8 kilo olmuştu. Onu da daha sonra 18 olarak geri almıştım.
Lise son sınıfta, özellikle sınav stresi ve eve kapanıp ders çalışma benim daha da şişmanlamamı sağladı. Sadece oturuyor, ders çalışıyor ve yiyordum. Durum beni rahatsız etse de sınavdan sonra vermeye niyetliydim. Tahmin edersiniz ki öyle olmadı. Aksine üniversiteye başladığımda 90 kiloydum. Zaten boyum 1,68’di. Halimi tahmin etmeniz zor olmaz. Ama ilk yıl, benim için çok zor oldu.
Kilo Vermeye Nasıl Karar Verdim?
Kilo sorunum hakkında ne zaman düşünsem, aklıma ilk gelen şey; böyle giderse asla gelinlik giyemeyeceğim cümlesi olmuştur. Aşık olduğumu anladığım ilk gün de bunu düşündüm. Onu gördüğümde o kadar heyecanlandım ki sadece birkaç saniyeliğine kendimi gerçekten dünyanın en güzel kızı gibi hissettim. Tabi sonra arkadaşlarıma gösterdim. Saçmalama asla, ifadesine maruz kaldım. Ama pes etmedim.
İkinci sınıfta o çocuğu o kadar çok kafama taktım ki en hızlı kilo verebileceğim diyete başladım. Tabi ki her gün kilometrelerce yürüdüm, spor yaptım. 90 kilo ile başladığım okula, aşk vesilesiyle 75 kilo devam ettim.
75 kilo benim boyumda bir kız için fazladır. Bunu biliyordum ama bu aşık olduğum çocuğu elde etmeme engel olmadı. Sonrasında azmimi devamlı korudum, okulu bitirdiğime 70 kiloydum.
Kilo Vermeye Nasıl Motive Olunur?
Üniversiteden mezun olduktan sonra çok kilolu değildim fakat balık etli olduğum da bir gerçekti. Evlilik kararını aldıktan sonra en sık düşündüğüm şey gelinliğimin nasıl olacağıydı. Küçüklüğümden beri hayal ettiğim gelinlik modelinin içine girip giremeyeceğimi merak edip durdum. Modeli üzerime ilk giydiğimde basenlerimden geçiremeyişimi asla unutamam. Dilediğim gelinliği bile giymeme engel olan kilolarımdan hala yeterince kurtulamamıştım demek ki.
Bir genç kız için hayallerin en güzeli, dilediği gelinliği giymektir. Ne yazık ki bunu yaşayamamıştım. Hayatımı kabusa çeviren kilolarım hala sorun olmaya devam ediyordu.
Hayatımın her aşamasında kilo sorunuyla boğuştum. Her seferinde başlayıp başlayıp yarıda kestim. Fakat doğru zaman geldiğinde yapabileceğimi gördüm. 24 yaşıma geldiğimde evliydim ve bebeğimin olmasını istiyordum. Zaten 70 kiloydum. Bir de bu sürece girersem tekrar eski günlerime geri dönerim diye çok korktum. Bu korkularımı yenip kararımı vermem ise tamı tamına 1,5 yılımı aldı.
Kilo korkusu bende öyle bir yer etmişti ki bebek sahibi olmaktan bile vazgeçmiştim. Sonra uzun süredir görüşemediğim bir arkadaşıma denk geldim. Kucağında 6 aylık bebeği vardı. O kadar mutluydu ki mutluluğunu kıskandım. Onun da benim gibi hatta benden fazla kilosu vardı. İnanır mısınız o kadar usanmıştım ki açık açık sordum. Bebeği olmadan önce 77 kiloymuş ve doğumu sonrasında tam 15 kilo vermiş. Bunu duymak beni o kadar mutlu etmişti ki. 1,5 yıl sonra en çok istediğim şeylerden birine cesaret edebilmiştim.
Nasıl Kilo Verdim?
Kilo sorunumla yüzleşeli uzun zaman oldu. Onunla yaşayamam, artık ben de silkinip kendime gelmek istiyorum diyeli çok zaman geçti. Başardım da. Hedeflediğim kilo 55’ti. Nihayetinde o kiloya ulaşmam yıllar aldı. Fakat inandım ve her şeyden önemlisi de bunu kendim yaptım. Kendi hayatımı yeniden kendime armağan kıldım.
Çok kilolu olduğum günleri düşününce neden geç kalmışım demiyorum. Keşke daha önce yapsaydım demiyorum çünkü o gün o sıkıntıları yaşamasaydım bugün istediğim kiloda olamazdım. Tüm aşağılanmalara, gülüşmelere rağmen iyi ki şişman bir kadındım diyebiliyorum. Çünkü bugün bu özgüvenle, incecik topluklar üzerinde rahatlıkla salınabiliyorsam o gün yaşadıklarım sayesinde.
Dilediğim Kiloya Nasıl Geldim?
İstediğim kiloya gelmem uzun zaman almış olsa da hedefime net olarak ulaşmam 2 yılımı aldı. 22 ile 24 yaş civarında 70 kiloydum. İstediğim kilo ise 55’ti. Bunu başarabilmek için 2 yıl boyunca süreklilik taşıyan diyetler yaptım. Fakat bunları hiç ilaç kullanmadan diyetisyen eşliğinde tamamladım.
Bol bol su içtim ve kesinlikle yediğim her şeye çokça dikkat ettim. Diyetle kilo verdim demem çok da doğru olmaz çünkü benim kilo vermemi sağlayan spordu.
İlginizi Çekebilir: İdeal Kilonuzu Hesaplayın
Zayıfladıktan Sonra Hayatı Değişenlerden Oldum
Şimdi o kadar yaşanandan sonra karşımda bambaşka birini görüyorum. Aynaya her baktığımda özellikle sabah ilk uyandığımda, kendime olan şaşkınlığıma gülüyorum. Şimdi inanarak yapamayacağım hiçbir şey yok çok iyi biliyorum. Karşıma çıkan en zor imtihanı başarıyla atlattığımı düşünüyorum.
Bugün yine şiddetle kilo alsam eskiden olduğu gibi oturup ağlamam. Artık doğru ile yanlışı ayırt edebiliyorum. Sadece kendi başıma bununla savaşacak güce sahip olduğumu biliyorum.
Ben ne yaşarsam yaşayayım, ümidimi kestiğim zamanlar olsa dahi içten içe hep yapabileceğime inandım. Uzun sürdü ama kendimi buna inandırmayı başardım. Sonunda iradem galip geldi. Zaman içinde işkenceye dönüşse de bir gün, doğru an geldiğinde istediğim kişi olabileceğimi çok iyi bildim.
Ne yazık ki kilo ile mücadele eden herkes ne kadar ailesi olursa olsun yalnız. Çünkü bu onların değil bizim savaşınız. Ve bu savaştan bizi çekip çıkaracak bir kahramanımız olmuyor. Ben kendi masalımın kahramanıydım. İnanıyorum ki herkes kendi masalı için kahraman olabilir.